Արևորդի միջազգային բնապահպանական փառատոն

Այս փառատոնի ներկայացված են ֆիլմեր աշխհարի տարբեր ծայրերից, ֆիլմերը բնապահպանական խնդիրների մասին է։ Ես ընտրել էլ հետեևյալ ֆիլմը:

Բարև ձեզ, ես Ադրինա Մարգարյաննեմ։ Սովորում եմ Մխիթար սեբաստացի կրթահամալիր դպրոցում 7-6 դասարանում։ Այս ֆիլմում հրշեջները փորձում էին հանգցնել անտառի կրակը և փորձում էին օգնել կենդանիններին։ Նեպալում 2021 տվականում 60 անտառայի հրդեհ է բռնվել։ Անտառային հրդեհները ամբողջ էկոհամակարգի ամբողջ ոչնրացման պաճառներից մեկն է, ինչն ազդում է այդ տարածքում ապրող թռչունների, մեծ և փոքր կենդանինների վրա։ Անտառային հրդեհը առաջացնում էր ուժեղ մառախուղ, որն ազդում է մարդկանց առողջության վրա։ Նրանք գետի մոտ գտան կարմիր պանդա և օգնեցին նրան, պանդան նրանց ցերքերի մեչ դողում էր։ Կարմիրն պանդան որձ էր դրա համար ավելի վայրենի էր և կծեց նրանց։ Կարմիր պանդան հայտնաբերվել է աշխարհի հինգ երկրներում, այդ թվում Նեպալում, հետաքրքիրն այն է, որ գիշատիչ լինելով հանդերձ՝ նրա սննդի 97%-ը բամբուկ է։ Պատձառը եվոլյուցիոն փոփոխություններն են։ Կարմիր պանդաները բնակվում են միջին բարձրություններում (2200-4800 մ)։ Նեպալում մոտավորապես 1000 կարմիր պանդա է բնակվում։ Երբ նրան գտան նա ֆիզիկապես թույլ էր, որովհետև երկար ժամանակ լողում էր, բայց վնասվածքներ չուներ։ Այս տեսակը համարվում է վտանգված ամբողջ աշխարհում նաև Նեպալում։ Հրդեհը ոչնչացրեց նրա բնակավայրը, դրա համար էլ իջել է ներքև։ Բայց բոլոր մյուս կենդանինները մնացել են անտառում, երբ նրան բռնել էին նա փորձում էր ազատվել։ Հրդեհը ոչնչացրել է անտառի էկոհամակարգը, բոլոր կենդանի արարածները օրինակ թռչունների, կարմիր պանդաների կյանքերը վտանգվել է ։ Նույնիսկ մարդիկ տուժեցին անտառային հրտեհից։ Խիտ մարախուղ էր արաջացել, որը ցերեկը գիշեր էր դարձնում, մարդկանց արգելված էր տներից դուրս գալ։ Վերևի անտառում ավելի քան 16 օր հրդեհ էր մոլոգնում։ Մի հին ասացվածք՝ “նույնիսկ եթե վանդակը ոսկուց լինի, թռչունը դա չի գնահատի” Նրանք խնամեցին նրան 7-8 օր, իսկ երբ տարանք, որ բաց թողնենք հենց տեղ հասանաք՝ նա երկար ժամանակ հագեցնում էր նրա ծարավություննը, այն ջուրը որ նրանք տալիս էին նրան, բավարար չեր։ Հետո երբ եկավ ժամանակը բաց թողնեն նրան նա չեր ուզում հեռանար նրանցից, բայց նրան տարան այնպիսի տեղ որտեղ կար բանբուկ, որը նա կարող եր ուտել, հետո նա կամաց- կամաց սկսեց հեռանալ, բայց միշտ շրջվում էր ու նրանց էր նայում։ Հետո վերջապես հեռացավ։